Ik snap vakbonden niet

VDL stopte afgelopen week met de productie van de Mini. Niet alleen de productiestop kreeg aandacht in de pers, ook de vakbonden kregen een opvallend podium. Wat mij betreft geheel onterecht!

Eerst mijn eigen verhaal. Ik wilde altijd ondernemer worden. Mijn vader is het, mijn opa en zijn vader waren het. In de ogen van de vakbond is de ondernemer altijd de tegenstander, nooit de partner. In elke ondernemerscursus wordt geleerd dat het doel van ‘winst’ in de onderneming niet de winst is voor de aandeelhouder, maar voor de continuïteit van de onderneming. Ik heb aan den lijve ondervonden wat het mijn vader deed toen hij een ‘geschil’ had met een van zijn medewerkers in zijn horecazaak en de ‘bond’ zich met de kwestie bemoeide. Een liefdevolle ervaring en houding naar de vakbond heb ik daar niet aan overgehouden.

Nu VDL stopt, zag ik op de diverse journaals de vakbonden moord en brand schreeuwen en vooral duidelijk maken dat de stop vervelend is voor de werknemers van VDL. Dat klopt, het is uitermate zuur als je je baan verliest, zeker als een onderneming zijn verantwoordelijkheid niet pakt en de gemeente, de provincie en de landelijke overheid geen steun geven bij zo’n groot bedrijf met dito werkgelegenheid.

Alleen VDL geloofde in NEDCAR

Er is echter één maar. De vakbonden vergeten te vertellen dat VDL de enige partij was die NEDCAR destijds wilde redden met eigen ondernemerskapitaal. Ook wordt voorbijgegaan aan de pogingen die de ondernemer heeft ondernomen om NEDCAR een toekomst te geven, inclusief een mooie klus bij een top opdrachtgever als BMW. Dat de jaren na het binnenhalen van de opdracht om Mini’s te bouwen goed waren, is een understatement. De onderneming maakte winst waardoor de investering rendabel was.

Alleen VDL geloofde in die investering en verder niemand op de hele wereld. Zodra er winst werd gemaakt, ging het personeel onder aanvoering van de vakbonden staken. Staken en dus stoppen met werken, terwijl je gewoon betaald wordt om te werken. Je kunt ook gewoon ontslag nemen, en ergens anders ga werken als je het niet zint….

Niet meer relevant

Ik snap dat er in de jaren 20 van de vorige eeuw misstanden waren, en dat er een enorme ongelijkheid bestond tussen ondernemer en werknemer. Nu is dat anders. VDL was een geschenk uit de hemel voor NEDCAR en had op handen gedragen moeten worden door de vakbonden. Dat gebeurde niet, de bonden zagen VDL vooral als tegenstander.

Als werkgever ben je overgeleverd aan wet- en regelgeving die niet aan de kant van de werkgever staat. Als je dan een bijzonder goede werkgever hebt, een onderneming als VDL, die graag Nederlandse vaklieden en werknemers productiewerk wil laten doen, dan zou ik die organisatie prijzen, in plaats van te staken om meer geld.

Opdrachtgevers zijn niet gek!

Geen wonder dat BMW de vele stakingen en onderbrekingen zat was en andere keuzes heeft gemaakt. En nieuwe opdrachtgevers? Die kijken naar de omstandigheden en nemen mee dat er geregeld werd gestaakt. Inderdaad, die werkonderbrekingen gelden niet echt als pluspunten.

Dus ja, het is zeer jammer voor de mensen die er werkten, maar de vakbonden hebben een grote verantwoordelijkheid. Je kunt niet altijd maar staken om je zin te krijgen. Winst van een onderneming is geen vies woord, maar is noodzakelijk voor de continuïteit. En die continuïteit wordt nu bedreigd bij VDL Nedcar.

Slechts mijn mening

Mijn mening zal niet populair zijn en dat is prima; het gaat hier om mijn persoonlijke mening. Ik zal vakbonden nooit serieus nemen als gesprekspartner. Voor mij waren de bonden heeeeel vroeger actueel, nu zie ik het als een groep die schreeuwt om het schreeuwen. Met het huidige personeelstekort dien je een bijzonder goede werkgever te zijn; zonder personeel is er immers geen onderneming. En voor goed ondernemerschap naar medewerkers toe zijn vandaag en morgen geen vakbonden meer nodig.